بررسی مکانیسم شکست در اتصالات دو طرف فولادی متصل به کامپوزیت به‌وسیله پیچ و چسب

در این مطالعه رفتار اتصال صفحه کامپوزیتی به پروفیل‌های فولادی به‌وسیله پیچ (اتصالات پیچی) و رفتار اتصال صفحه کامپوزیتی به پروفیل‌های فولادی به‌وسیله پیچ و چسب (اتصالات ترکیبی) موردبررسی قرارگرفته است. یکی از مؤلفه‌های تأثیرگذار برای طراحی اتصالات با بست های مکانیکی (پیچ، پرچ و ...)، فاصله بست های مکانیکی از لبه اتصال است (فاصله پایانی پیچ در اتصال). در آیین‌نامه‌ها، استانداردهای فاصله بست های مکانیکی از لبه‌ها و فاصله بست های مکانیکی از هم آورده شده است. منظور از فاصله پایانی پیچ برای اتصالات پیچی و ترکیبی که در بالا گفته شد، فواصل در محدوده استانداردهای تعیین‌شده برای فاصله پیچ‌ها از لبه‌ها و پیچ‌ها از هم است. در این بخش از مطالعه، اتصالات پیچی و اتصالات ترکیبی با فواصل پایانی متفاوت پیچ‌ها از لبه‌های اتصالات مدل‌سازی شده و موردبررسی قرارگرفته است. نتایج، تأثیر اساسی فاصله پایانی پیچ از لبه‌های اتصال بر مقاومت و مکانیسم شکست اتصالات پیچی را نشان داد. در اتصالات ترکیبی، برخلاف اتصالات پیچی، فاصله پایانی پیچ در راستای نیرو و عمود بر راستای نیرو، تأثیر جزئی بر مقاومت و مکانیسم شکست اتصال داشته است.یکی دیگر از موضوعاتی که در این مطالعه مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته است، تأثیر افزایش طول هم‌پوشانی المان‌های اتصال برافزایش مقاومت اتصال بوده است. جهت بررسی تأثیر طول هم‌پوشانی بر مقاومت اتصالات، اتصالات ترکیبی با پیکربندی یکسان و طول هم‌پوشانی متفاوت المان‌های اتصال، مدل‌سازی شده است. نتایج، رابطه مستقیم بین افزایش طول هم‌پوشانی و افزایش مقاومت در اتصال را نشان داد. درنهایت معیار مناسب طراحی اتصالات ترکیبی ارائه‌شده است.